...W 1921 roku postanowiono o tym, aby nowy kościół dobudować do istniejącej wieży. Projekt wykonał Franciszek Mączyński z Krakowa. Duży w tym był współudział kolatora parafii – księcia Karola Stefana Habsburga z Żywca. Budowli postanowiono nadać styl barokowo – biedermeierowski. 16 września 1921 roku rozpoczęto kopanie fundamentów.
Przy okazji parafialnego odpustu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w dniu 2 lipca 1922 roku, dokonano wmurowania kamienia węgielnego pod nową świątynię. Kamień węgielny ofiarował Rudolf Kwas, dyrektor fabryki papieru w Czańcu. Aktu poświęcenia dokonał ksiądz Jan Hajost – proboszcz z Osieka i dziekan oświęcimski. W uroczystościach udział wzięli marszałek powiatu – Stanisław Łazarski i w zastępstwie Habsburgów żywieckich – Wilhelm Graf.
Budowa trwała prawie trzy lata. Pracami kierowali: architekt Feliks Korn, inżynier Antoni Müller i inżynier Edmund Olma.
W dniu odpustu parafialnego ku czci świętego Bartłomieja, 24 sierpnia 1924 roku nastąpiło uroczyste, procesjonalne przeniesienie do nowego kościoła, obrazu Matki Bożej Czanieckiej i poświęcenie świątyni. Dokonał go dziekan oświęcimski, ksiądz Jan Hajost. Uroczystość ta zgromadziła wielkie rzesze wiernych, także spoza parafii. Powstała okazała budowla o wymiarach: 31,5 m długości, 18,5 m szerokości i 17, 5 m wysokości. Wyposażanie wnętrza trwało wiele lat. W tymże roku rozpoczęto prace przy montażu nowego ołtarza głównego fundacji młodzieńców i panien z parafii. Ołtarze boczne i tabernakulum pochodziły ze starego kościoła. Po renowacji ustawiono je w 1925 roku. Warto zauważyć że ołtarz świętego Bartłomieja czekał na remont 43 lata. Wtedy też, ze składek parafian zakupiono ławki i dokonano rekonstrukcji organów pochodzących z 1782 roku. Niezbędne prace wykonał organmistrz z Kalwarii Zebrzydowskiej, Teodor Treściński. Stacje drogi krzyżowej ufundował sekretarz gminy, Wincenty Dudek w lutym 1927 roku. Zostały one poświęcone przez gwardiana klasztoru OO. Reformatów z Kęt, ojca Anatola Pytlika w dniu 10 kwietnia 1927 roku.
Parafianie ufundowali, w miejsce zarekwirowanych przez Austriaków w czasie wojny, dwa dzwony, odlane przez firmę Karola Schwabego z Białej. Ich masa wynosiła odpowiednio: 330 i 240 kilogramów. Uroczystość ich poświęcenia przez księcia metropolitę krakowskiego Adama Stefana Sapiehę odbyła się 28 września 1930 roku, w obecności tłumów wiernych oraz m. in. arcyksięcia Karola Habsburga i starosty bialskiego Strzelbickiego.
Za sprawą właściciela fabryki tektury, Hugo Kappera i dyrektora Jana Chołoniewskiego, w listopadzie 1930 roku doprowadzono prąd elektryczny do kościoła i plebanii. W następnym miesiącu pracownia Henryka Sztorca z Krakowa wykonała złocony relikwiarz, w którym umieszczono relikwie Krzyża Świętego i kilka innych odnoszących się do Męki Pańskiej.
Pierwsze witraże z wizerunkami świętego Antoniego Padewskiego i świętej Teresy od Dzieciątka Jezus wykonał zakład Jana Kusiaka. Montaż odbył się 25 maja 1932 roku. Ostatnie zaś okna witrażowe założono trzy lata później. 23 sierpnia 1933 roku zamontowano trzeci boczny ołtarz ofiarowany przez Annę Mrowiec, a poświęcony Matce Bożej Saletyńskiej i kropielnicę fundacji Antoniego i Jana Kojderów. Od kwietnia 1934 roku w kościele rozpoczęto prace nad układaniem posadzki, a dwa lata później Maksymilian Wuss namalował wewnętrzną polichromię.
Odrębną sprawą była konieczność budowy nowej plebanii. Komitet kościelny postanowił 10 kwietnia 1933 roku, wobec opłakanego stanu starego budynku, rozpocząć działania inwestycyjne według projektu autorstwa Karola Gamrota z Bielska. Prace przy wznoszeniu nowej plebanii rozpoczęto 16 maja 1933roku. Poświęcenia kamienia węgielnego pod jej budowę dokonał ksiądz Adolf Włodek, proboszcz z Kęt, w dniu 7 czerwca 1933 roku...